جهان پهلوان تختی از مسابقات جهانی 1951 هلسینکی الی 1956 همیشه نایب قهرمان می‌شد و پایین تر از قهرمانان شوروی قرار می گرفت. بنابراین خیلی دوست داشت که عنوان قهرمانی را نیز به دست آورد. تختی می گفت:
از سال 1951 الی 1956 من در طرف راست کرسی در آنجا که مدال نقره تقسیم می کنند و با خط سیاه لاتین رقم دو بر روی آن نوشته شده است قرار داشتم، در حالی که شوروی همیشه نیم متر بلندتر از من می ایستادند و موقعی که از آن بالا می خواستند مدال خود را دریافت دارند کاملاً قوز می کردند.
من همیشه در فکر این بودم، آیا ممکن است روزی برای گرفتن مدال طلا آنقدر خم شوم تا آقای رئیس بتواند نوار را بگردنم بیاویزد؟
من دائم گمان می بردم
آنهایی قادرند قهرمان جهان شوند که قبلاً قمر مصنوعی پرتاب کرده اند!! من تا این
حد قهرمان جهان شدن را مشکل می پنداشتم. اما در ملبورن جای من
و مدال من با شوروی ها عوض شد و من هم مثل « کولایف » برای گرفتن طلا کاملاً دولا
شدم. همین که از کرسی پایین پریدم و پس از اینکه چند نفر بر صورتم بوسه زدند و پس
از اندکی تحمل و خیره شدن به چشمان دیگران متوجه شدم کوچکترین تفاوتی نکرده ام، نه
به وزنم چیزی اضافه شده و نه بر مغزم، نه می خندیدم و نه اشک می ریختم.
در ادامه مطلب، تختی هدف خود را از قهرمان شدن این طور بیان می کند:
«من فقط برای این قهرمان شده بودم که عده ای از هموطنانم جشن بگیرند و شادی کنند وگرنه من چه فرقی کردم؟ همان «رضا»یی بودم که در ساعت دو بعدازظهر مثل حیوانات سیرک به باشگاه میرفتم. اما نه، تنها تفاوتی که در روحیه من پدیدار گشت، این بود که من دیگر خود را حقیر نمی شمردم، آن حقارتی که چند سال قوز آن را به دوش میکشیدم از وجودم رخت بربسته بود.»
* پهلوان زندگی پهلوان جهان. به مناسبت چهلمین سالگشت زنده یاد غلامرضا تختی. انتشارات فدراسیون بین المللی ورزش های زورخانه ای. دکتر سیدنصرالله سجادی(استادیار دانشگاه تهران) و کیوان مرادیان.
* تختی مرد همیشه جاوید
* طالوت
