جملات مشوق ورزشی 1

ورزش یعنی زندگی

ورزشکاران ولایتمدارند

ورزش تمرین تحمل‌هاست

سکون سرطان زاست

دویدن دکتر شماست

با ورزش استراحت کنید

ورزش آرامش‌بخش است

ورزش دشمن اعتیاد است

با ورزش طبیعی زندگی کنید

با ورزش از بیماری ها دور شوید

ورزش چشمه آب حیات است

میدان ورزش میدان تربیت است

بدن سالم، کارخانه وقت‌سازیست

امر به ورزش، امر به معروف است

ورزش یعنی حرکت، یعنی زندگی

سازنده ترین تفریح ورزش است

رمضان: ماه ورزش جسم و جان

لباس ورزش باید لباس تقوا باشد

پیاده روی و دویدن دکتر شما است

هنر ورزش در جذب و ارشاد است

ورزش به جسم شما جان می دهد

قهرمانان ما باید پهلوان‌منش باشند

احترام به داور احترام به قانون است

ورزش وقت‌‌گیر نیست، وقت‌ساز است

قهرمان شدم اما بر مغزم اضافه نشد

جهان پهلوان تختی از مسابقات جهانی 1951 هلسینکی الی 1956 همیشه نایب قهرمان می‌شد و پایین تر از قهرمانان شوروی قرار می گرفت. بنابراین خیلی دوست داشت که عنوان قهرمانی را نیز به دست آورد. تختی می گفت:

از سال 1951 الی 1956 من در طرف راست کرسی در آنجا که مدال نقره تقسیم می کنند و با خط سیاه لاتین رقم دو بر روی آن نوشته شده است قرار داشتم، در حالی که شوروی همیشه نیم متر بلندتر از من می ایستادند و موقعی که از آن بالا می خواستند مدال خود را دریافت دارند کاملاً قوز می کردند.

من همیشه در فکر این بودم، آیا ممکن است روزی برای گرفتن مدال طلا آنقدر خم شوم تا آقای رئیس بتواند نوار را بگردنم بیاویزد؟

من دائم گمان می بردم آنهایی قادرند قهرمان جهان شوند که قبلاً قمر مصنوعی پرتاب کرده اند!! من تا این حد قهرمان جهان شدن را مشکل می پنداشتم. اما در ملبورن جای من و مدال من با شوروی ها عوض شد و من هم مثل « کولایف » برای گرفتن طلا کاملاً دولا شدم. همین که از کرسی پایین پریدم و پس از اینکه چند نفر بر صورتم بوسه زدند و پس از اندکی تحمل و خیره شدن به چشمان دیگران متوجه شدم کوچکترین تفاوتی نکرده ام، نه به وزنم چیزی اضافه شده و نه بر مغزم، نه می خندیدم و نه اشک می ریختم.

در ادامه مطلب، تختی هدف خود را از قهرمان شدن این طور بیان می کند:

 «من فقط برای این قهرمان شده بودم که عده ای از هموطنانم جشن بگیرند و شادی کنند وگرنه من چه فرقی کردم؟ همان «رضا»یی بودم که در ساعت دو بعدازظهر مثل حیوانات سیرک به باشگاه میرفتم. اما نه، تنها تفاوتی که در روحیه من پدیدار گشت، این بود که من دیگر خود را حقیر نمی شمردم، آن حقارتی که چند سال قوز آن را به دوش میکشیدم از وجودم رخت بربسته بود.»

---

* پهلوان زندگی پهلوان جهان. به مناسبت چهلمین سالگشت زنده یاد غلامرضا تختی. انتشارات فدراسیون بین المللی ورزش های زورخانه ای. دکتر سیدنصرالله سجادی(استادیار دانشگاه تهران) و کیوان مرادیان.

* تختی مرد همیشه جاوید

* طالوت

 

همچون باران باشیم

همچون باران باشیم...

رنج جدا شدن از آسمان را
در سبز کردن زندگی جبران کنیم...

نگذار بی نظیر بودنت باعث خجالتت شود

تو بی نظیری! بی همتایی! یک شاهکاری...
پس خوشحال باش و جشن بگیر!!!

نگذار بی نظیر بودنت باعث خجالتت شود...
کسی به غیر از شکوه و عظمتی که هستی نباش!
هر ستاره ای برای آسمان مهم است...

خودت باش!!! خود خوبت باش!!!

بهترین ورزش برای آرامش قلب

 

هیچ ورزشی برای قلب بهتر از خم شدن و گرفتن دست افتادگان نیست....

هفت نکته برای زندگی راحت

هفت نکته برای زندگی راحت

۱- با گذشته تان صلح برقرار کنید تا زمان حال شما را تباه نکند.

۲- آنچه که دیگران درباره شما فکر می کنند اهمیتی ندارد.

۳- زمان همه چیز را التیام می بخشد، کمی زمان دهید، فقط مقداری.

۴- هیچ کس دلیل خوشبختی شما نیست مگر خود شما.

۵- زندگی خود را با دیگران مقایسه نکنید، شما درک درستی از ماهیت زندگی آنها ندارید.

۶- خیلی زیاد فکر نکنید، ندانستن پاسخ همه پرسش ها اشکالی ندارد.

۷- لبخند بزنید، چرا که شما صاحب همه مشکلات دنیا نیستید…….!

http://narateen.com

طالوت

توانایی های جسمانی

هسته‌ی اصلی در ورزش، تربیت و پیشرفت جسمانی است.

این جسم کوچک تواناییهایش خیلی بیش از اینهایی است که ما داریم از آن استفاده میکنیم؛ این را در آینده بشر کشف خواهد کرد. در همه‌ی رشته‌های ورزشی این مسأله وجود دارد که گوشه‌هایی از تواناییهای جسمانی بشر بروز میکند.

---

بیانات در دیدار فاتحان قله‌ی اورست - ۱۳۸۴/۰۸/۳۰

زندگی ما در دست خداست

زندگی ما در دست خداست و هر وقت او بخواهد ما را وارد جهان میکند 

و هر زمان که مایل باشد از این جهان می برد؛

و به ما  نه اختیار داده شده که به این جهان بیاییم نه از اینجا برویم ...

زندگی به منزله سرمایه ای ست که خداوند به ما می دهد

و ما فقط از سود این سرمایه میتوانیم استفاده نماییم نه از خود آن؛ 

برای اینکه خود سرمایه به ما تعلق ندارد.

کتاب: محمد (ص) پیغمبری که از نو باید شناخت

ترجمه: ذبیح الله منصوری

نویسنده: کنستان ویرژیل گئورگیو