تا به حال چقدر به قدرت اراده فکر کرده اید؟ چقدر به این فکر کرده اید که امیدواری و تلاش می تواند مانند یک پل شما را موفقیت برساند؟ از نظر من اراده و امید مانند یک شاه کلید است که می تواند قفل هر دری را باز کند.
چند سال پیش به طور اتفاقی در وب مطلبی را خواندم که برایم بسیار جالب بود. مردی در حادثه تصادف به علت شدت آسیب به کما رفته بود. پزشکان به طور کامل از زنده ماندن این شخص قطع امید کرده بودند و با این نظر جمعی تصمیم گرفتند، دستگاه اکسیژن را از او جدا کنند تا به نفس کشیدن های که امیدی به بازگشت نیست، پایان دهند.
اما با مخالفت خانواده این آقا مواجه شدند. ماه ها گذشت و در شرایطی که یک جسم بی جان روی تخت بیمارستان بود، اما روند رو به بهبود این آقا باعث تعجب پزشکان شده بود. بله، شخصی که همه از او قطع امید کرده بودند به مرور حال و روزش بهتر شد و بالاخره چشمانش را باز کرد!
اما چگونه این اتفاق افتاد؟
وقتی که حالش بهتر شد از او سوال کردند که از نظر خودت علت اینکه دوباره جان تازه گرفتی و به زندگی برگشتی چیست؟ در جواب این سوال او گفته بود، در شرایطی که در کما بودم با خودم حرف می زدم! به خودم امید می دادم و نمی خواستم تسلیم مرگ شوم. همین یک جمله بود که باعث شد بر پایان زندگی و مرگ خط بکشد و به زندگی برگردد.
شاید شما هم از ماجرای اتفاقی که برای مایکل شوماخر قهرمان افسانه‌ای مسابقات فرمول یک جهان رُخ داد، اطلاع داشته باشید. شوماخر که ماه دسامبر ۲۰۱۳ (دی ماه سال ۱۳۹۲) در یک حادثه در پیست اسکی مریبل فرانسه در اثر برخورد با صخره دچار خونریزی مغزی شد، به کما رفت. در بررسی های اولیه علائمی که حاکی از احتمال بازگشت او به شرایط عادی باشد وجود نداشت و پزشکان نیز دیگر امیدی به پیشرفت چشمگیر در روند خارج کردن او از کما نداشتند. اما شوماخر پس از ۹ ماه بیدار شد!
هیچ وقت تسلیم نشوید
همانطور که اشاره شد، قدرت اراده آنقدر زیاد است که بتوان با اطمینان کامل به آن تکیه دهید. اما چیزی که باعث شد این مطلب را بنویسم نه مبحث اراده بود، نه داستان مردی که روی مرگ خط کشید و نه اتفاقی که برای مایکل شوماخر افتاد. بلکه جریان یک خانم ۹۲ ساله است که از خط پایان ماراتن گذشت!
بله تعجب نکنید. در جریان ماراتن سالانه ی راک ان رول در شهر سن دیگو آمریکا، یک زن ۹۲ ساله با عبور از خط پایان، تبدیل به پیرترین فردی شد که مسیر ۴۲/۲ کیلومتری یک مسابقه دو ماراتن را به پایان رسانده است. هَرِیت تامپسون در جریان این مسابقه ماراتن با ۹۲ سال و ۶۵ روز، توانست رکورد کلودیس بورِل را که در سال ۲۰۱۰ با ۹۲ سال و ۱۹ روز از خط پایان ماراتن هونولولو عبور کرده بود را بشکند.
او که اهل شارلوت در ایالت کارولینای شمالی است، پیش از این نیز ۱۵ بار از خط پایان ماراتن راک‌ان‌رول عبور کرده بود. خود خانم تامپسون، تا کنون دو بار با سرطان مبارزه کرده و از آن جان سالم به در برده است. با این وجود، او در ماه ژانویه امسال، همسرش را در اثر سرطان از دست داد و پسرش نیز به تازگی شیمی درمانی را آغاز کرده است.
این زن ۹۲ ساله، بعد از ۷ ساعت و ۲۴ دقیقه و ۳۶ ثانیه از خط پایان عبور کرد. وی سال گذشته، همین مسیر را در زمان ۷ ساعت و ۷ دقیقه و ۴۲ ثانیه طی کرده و نام خود را به عنوان سریع‌ترین زن بالای ۹۰ سال در به پایان رساندن یک مسابقه ی ماراتن ثبت نموده بود. او بعد از عبور از خط پایان به اسوشیتدپرس گفت که رقابت امسال، به دلیل از دست دادن همسرش از یک سو و درگیر بودن با یک نوع عفونت باکتریایی در یکی از پاهایش، برایش از همیشه سخت‌تر بود و می‌ترسید که به دلیل عدم آمادگی کافی، نتواند از خط پایان عبور کند.
رمز این موفقیت چیست؟
به شخصه نمی توانم منکر تأثیر مثبت سبک زندگی سالم، تغذیه سالم و فعالیت ورزشی در زندگی شوم. اما ۹۲ سال سن، ۷ ساعت و ۲۴ دقیقه دویدن در مسیر ۴۲/۲ کیلومتری واقعاً اراده بزرگی می خواهد. این اراده کجا و ناتوانی کسانی که برای کاهش چند کیلو وزن اضافه به هر دری می زنند و دست آخر هم تغییری در آن ها مشاهده نمی شود. بله دوستان گرامی، قدرت انسان آنقدر زیاد است که بتواند شگفتی آفرین شود، حتی در سن ۹۲ سالگی، پس هیچ وقت خودتان را دست کم نگیرید.
http://www.elmevarzesh.com
